พูดถึงไอเดียการออกแบบทางสถาปัตยกรรมทางฝั่งเอเชียแล้วล่ะก็ คงต้องบอกว่ามีกันอยู่เพียบและที่สำคัญยังประยุกต์ให้ล้ำทันสมัยกันอยู่ตลอดเวลาครับ

        สะพานคดเคี้ยวเส้นสายอ่อนช้อยที่เห็นนี้มีความยาวด้วยกันทั้งหมด 586 เมตร มาจากฝีมือของ BAU หรือก็คือ Brearley Architects + Urbanists ที่รวมประติมากรรมและภูมิทัศน์ทะเลสาบไว้ในที่เดียว

        ตัวสะพานนี้ทอดยาวไปทางทิศตะวันออกจรดทิศตะวันตก ตั้งอยู่ทางตอนใต้สุดของทะเลสาบ Yuandang มองจากด้านบนแล้วสวยจับใจ

        ตอนใต้สุดของทะเลสาบ Yuandang นี้ถ้าให้พูดก็คงต้องบอกว่าเป็นจุดเชื่อมต่อใหม่ระหว่างเทศบาลนครเซี่ยงไฮ้และมณฑลเจียงซูครับ การมาถึงของ Yuandang Bridge ก็เพื่อกลายมาเป็นสะพานคนเดินเพื่อเฉลิมฉลองการรวมกันเป็นหนึ่งเดียวของทั้งสองมณฑลนี่แหละ

        ตัวสะพานแห่งนี้ผสมผสานกันระหว่างระบบนิเวศ การเดินทาง ภูมิทัศน์ และวัฒนธรรมของพื้นที่จากทั้งสองมณฑลได้อย่างลงตัวมากๆ สุดท้ายก็กลายมาเป็นเส้นทางใหม่สำหรับคนเดินเท้าและนักปั่นจักรยานในย่านนั้น เพิ่งเปิดใช้ไปเมื่อปี 2020 นี้เอง

        สำหรับรูปทรงของสะพานที่เห็นคดไปเคี้ยวมาอย่างอ่อนช้อยนี้ก็คือรูปร่างของริบบิ้นนั่นเองนะ

        วัสดุที่ใช้จะสะท้อนคลื่นน้ำบนทะเลสาบ Yuandang ครับ บนสะพานเองก็ประดับด้วยต้นไม้และพุ่มไม้สีเขียว ขับเน้นให้บรรยากาศเหมือนกับสวนลอยน้ำไม่น้อย

        นั่นเพราะนอกจากสะพานตัวนี้จะเป็นสะพานเชื่อมมณฑลแล้ว ตัวสะพานยังพยายามสร้างให้เป็น “โครงสร้างไฮบริด” อีกด้วย!

        อย่างที่บอกไปว่าเค้าผสมผสานความสร้างสรรค์ระหว่างสถาปัตยกรรมกับเส้นทางเดินที่สวยงามให้เข้ากับบริบทโดยรอบ นอกจากการปลูกพืชพันธุ์ต่างๆ แล้ว บนสะพานก็ยังมีพื้นที่ให้คนใช้งานได้พักผ่อนหย่อนใจ ทั้ง Pavilion พลาซ่า จุดนั่งเล่น ล้วนมีให้บริการตลอดระยะทางเดินครับ

        องค์ประกอบหลักบนสะพานนั้นจะมีเส้นทางเดิน เส้นทางปั่นจักรยาน และต้นไม้ โดยออกแบบส่วนโค้งให้กว้างขึ้น เหมาะกับการชมวิวทะเลสาบและดูงานประติมากรรมบนสะพานไปพลางๆ

        ตัว Pavillion บนสะพานเองจะเห็นว่าได้แรงบันดาลใจมาจากประติมากรรมในท้องถิ่นและเพื่อให้ดูร่วมสมัยขึ้นจึงผ่านการทำแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ครับ ในส่วนนี้สามารถเป็นได้ทั้งงานศิลปะและสนามเด็กเล่นเลย ใช้ประโยชน์ได้อย่างคุ้มค่าสุดๆ

        ตัวโครงสร้างสะพานก็ใช้เสาเหล็กรูปตัว Y เพื่อทำหน้าที่รองรับโครงสร้างคานกล่องเหล็กของสะพาน ตัว Pavilion มีหลังคาคลุม พื้นที่พักผ่อนเองก็สร้างให้ยื่นออกไปทำให้มองเห็นทิวทัศน์ทะเลสาบได้ดียิ่งขึ้น

        ส่วนตรงจุดกึ่งกลางของสะพานนั้นจะมีหลังคาโลหะที่ถูกรองรับด้วยเสาเหล็กครอบคลุมพื้นที่ตรงจุดนั่งพักเลยครับ มองแล้วเหมือนกับอุโมงค์แผ่นโลหะเจาะรูสีขาวโปร่งใส ดูบอบบางแต่ว่าแข็งแรง

        เวลาที่ควรไปเดินที่สุดก็คงหนีไม่พ้นช่วงเย็นย่ำถึงยามค่ำคืนครับ เพราะบรรยากาศของทะเลสาบรอบตัวนั้นงดงามมากๆ แถมบนสะพานยังมีแถบไฟที่ฐานทางเดินช่วยสร้างเอฟเฟ็คต์ให้ตอนกลางคืนยิ่งดูสวยเข้าไปใหญ่ เห็นแล้วนึกอยากแวะไปดูขึ้นมาทันที

        เรียกได้ว่าสะพานแห่งนี้เป็นสะพานที่ผสมผสานกันอย่างลงตัว ระหว่างระบบนิเวศ การคมนาคมขนส่ง ภูมิทัศน์ และวัฒนธรรมจริงๆ! บ้านเราเองก็กำลังเน้นไปที่การปรับปรุงภูมิทัศน์เหมือนกันเนอะ ในอนาคตอาจมีสเปซดีๆ เก๋ๆ ที่เหมาะกับการไปเดินหย่อนใจเพิ่มขึ้นมาอีกเพียบก็ได้ใครจะไปรู้