“กรุงเทพ... ชีวิตดีๆ ที่ลงตัว” ประโยคสั้นๆ ที่เรามักจะเห็นมันอยู่บนสะพานลอย...
วันเสาร์ที่ 06 ตุลาคม 2561 เวลาประมาณ 16.30 น. – 18.30 น. ณ ถนนลาดพร้าว (ช่วงหน้า สน.โชคชัย4) ผมมนุษย์เงินเดือนกำลังกลับจากทำงานด้วยรถเมล์เก่าๆ ที่พร้อมจะทำลายและพลีชีพตัวเองอยู่ตลอดเวลา
เพราะคิดว่านั่งไปเพลินๆ ไม่เกินชั่วโมงก็ถึงห้อง!! ตามสไตล์หนุ่มอินดี้ที่มักใช้บริการรถสาธารณะตามสถานการณ์ความยุ่งเหยิงในชีวิตประจำวัน ไม่เน้นสบาย เป็นสายชิลล์ ขอความสะดวกและรวดเร็ว(ในบางเวลา)
ถึงขนาดบางครั้งเลือกที่จะจอดรถส่วนตัวไว้บ้านแล้วเลือกทะยานขึ้น 2 แถว
กลับมาในโลกแห่งความจริง วันนี้ผมอยู่บนรถเมล์คันนี้มาประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าแล้ว โดยที่ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย จากปกติช่วงในช่วงวันหยุด ผมเคยเจอติดหนักสุดแค่ประมาณ 45 นาที – 1 ชั่วโมง เอ๊ะ!!! หรือผมไม่ได้นั่งผ่านเส้นนี้มานาน!!
นาทีนี้ผมอยากตะโกนดัง ๆ กลางถนน “กรุงเทพแม่งชีวิตโครตดี”(แต่ทำได้แค่คิด) แล้วก็ท่องได้แค่ว่า “เพื่ออนาคตเพื่อรถไฟฟ้าสายสีส้ม”
หลังจากนั้นก็ได้แต่ทนนั่งต่อไป ท่อง "ยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ พองหนอ" สุดท้ายพองจนยุบไม่ลง ...จนตบะแตก!!
ในสมองผมก็เริ่มคิดฟุ้งซ่านมาก บวกกับความล้าสุดขีด ก็เลยต้องเริ่มคิดหามีวิธีไหนที่จะทำให้เราไปถึงบ้านได้เร็วที่สุดบ้าง?
"จะวาร์ปไปแบบยอร์น ROV ก็ไม่ได้" หรือ "จะไป Hyper Loop นั่นก็แค่ฝัน"
แต่เอ๋!! ใครจะไปรู้ ยุคไทยแลนด์ 4.0 อาจจะมี Hyper Loop สาย ลาดพร้าว – ดอนเมือง เร็วๆ นี้ก็ไม่แน่ 555+
และแล้วต่อมสัญชาตญาณความอินดี้ของผมก็ทำงาน
ด้วยสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้ ถนนลาดพร้าวได้อัมพาตเป็นที่เรียบร้อย และพร้อมสิ้นชีพิตักษัยในมิช้า
ฉะนั้น มีวิธีเดียวที่จะพาเราให้หลุดพ้นไปยังจุดหมายปลายทางได้นั่นก็คือ ยานพาหนะ 2 ล้อเท่านั้น
....โหรไม่ได้กล่าวผมกล่าวเอง ฮ่า ๆ ๆ
ทันใดนั้นผมก็หยิบมือถือมาเปิดแอปพลิเคชั่นที่มักจะมีดราม่าและมีชื่อว่า “GRAB”
เปิดวาร์ปขึ้นมา
“สวัสดีตอนเย็นคุณต้องการทำสิ่งใดในวันนี้” (GRAB ถาม)
“รถติดขนาดนี้สั่งข้าวมาทานบนรถเมลล์มั้ง!!!!” (รู้สึกเกรี้ยวกราด 555+)
จากนั้นก็ปักหมุด จึ๊กเข้าให้ Grab Bike .....Go “รามคำแหง”
“ค่าบริการ 89 บาท” ง่ะ 89 บาท ถูกไปอีก!! (ถ้าผมลงไปถามวินประจำแถวนั้นให้ทายกันเล่น ๆ เค้าคิดกี่ร้อย 555+)
ไม่พอเท่านี้!! ด้วยสัญชาตญาณความงกเช่นเคย ใส่โค้ด “FASTER” ปึ๊กเข้าให้ ลดไปอีก 15 บาท ฮึ ๆ ๆ “สรุปค่าเสียหาย 74 บาท”
ผมกดเรียกรถทันใด ไม่รอช้า!!
“เราหาคนขับให้คุณได้แล้ว (GB) พูลXX XXXXX 1กอ28XX”
โอ้วเย้ ...ดีใจอย่างกับถูกรางวัลเลขท้าย 3 ตัว “เรามีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว!!”
จากนั้นผมก็รีบกระโดดลงจากรถเมล์อย่างรวดเร็ว พร้อมแสงสว่างที่ส่องลงมาจากบนฟ้าด้วยภาพสโลว์ 555+
3 นาที ที่รอคอย...
“สุภาพบุรุษในชุดแกร็บ” พร้อมมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่าๆ ผมก็พินิจพิจารณา แว่บนึง อืม.... คงจะพาเราถึงจุดหมายได้อยู่นะ!!
“ขอหมวกกันน็อคด้วยครับ” (เด็กดี ฮ่าๆ ๆ) นาทีนี้ปลอดภัยไว้ก่อน
ยกขาฟาดเบาะ กระโดดขึ้นคร่อม มือซ้ายจับหมวกใส่ มือขวาพยุงราวกันตก
“ยาวๆ ไปเลยครับลูกพี่ รามคำแหง 34”
จากนั้น “สุภาพบุรุษในชุดแกรป” ก็ตั้งใจขับอย่างเต็มที่ เดินหน้าหน่อย ถอยหลังที เลาะซ้าย เลาะขวา ยิ่งกว่าผู้สาวขาเลาะ 555!!
เอ่อ... นี่ขนาดมอเตอร์ไซค์ แทบจะไม่ขยับ แล้วรถ 4 ล้อขึ้นไปล่ะ เหน็บกินก้นอัมพาตจับกันบ้างล่ะงานนี้!!
“เวลา 18:20 เราจะทำตามสัญญาขอเวลาอีกไม่นาน.....”
โอ้ยยยยย กูไม่เอาแล้ว ....ไปสัญยิงสัญญากันตอนไหน อ้อ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด!! หมายถึงน้องฝน....
เริ่มมาอีกแล้ว เปาะแปะๆ ๆ ชีวิตดาวพระศุกร์ “หนีเสีอปะจรเข้ - หนีรถติดชีวิตเปลี่ยนเจอฝนตกเท”
ทำใจต่อไม่รอละนะ!! โอเค เปียกก็เปียก... ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว 555 +
ณ นาทีนั้นเอง!!!
“สุภาพบุรุษในชุดแกร็บ” เลี้ยวเอี๊ยดเข้าซอย แวะใต้ชายคาอาคารพาณิชย์ เปิดเบาะพร้อมยื่นเสื้อกันฝนให้
หืม ....พ่อคุณทูนหัว สุภาพบุรุษในชุดแกรป มีเซอร์วิสกันเปียกให้ด้วย!!
"ไม่เป็นไรครับพี่" ผมปฏิเสธเบาๆ ถามว่าเกรงใจ!!? ...ป่าวครับ มันเหม็น!! ตึ่งโป๊ะ+++
พูดเล่นครับ จริงๆ คือเกรงใจนั้นแหละ....
หลังจากนั้น “สุภาพบุรุษในชุดแกรป” ก็มาขับรถมาส่งผมถึงที่ “โดยสวัสดิภาพ”
ด้วยความประทับใจ “เอาไปเลยพี่ 100 ไม่ต้องทอน”
“ยอมจ่ายในราคาที่สูงเพื่อความสบายใจ แต่ไม่ยอมให้ใครแกล้ง เอาเปรียบ”
เคยได้ยินไหมไหมครับกับประโยคนี้ ถ้าไม่เคย ...ไม่แปลกครับ!! เพราะเป็นคติประจำใจที่ผมเขียนเองทำเอง!! 555+
ใครหลายคนมักจะยอมจ่ายในราคาที่สูง ยกตัวอย่าง เช่น ยอมซื้อองุ่นบนห้าง ที่มีกิโลกรัมละ 100 กว่าบาท แต่ไม่ยอมซื้อกับเจ้ร้านผลไม้ปากซอยที่ขายถูกมาก กิโลละไม่ถึง 100 บาท ที่(อาจ)ตั้งใจโกงตาชั่ง...
ลูกค้ามักสบายใจที่จะจ่ายให้กับอะไรบางสิ่งบางอย่างที่ดีกว่า แม้จะต้องจ่ายในราคาสูง!!
GRAB ก็เหมือนกัน!!
จากเหตุการณ์ที่ได้เกิดการดราม่าขึ้น ต่างๆ นาๆ เราจะเห็นว่าทุกครั้งคนที่โดนโจมตีมักจะเป็น “ฝ่ายเริ่ม” ซึ่งแน่นอนวินมอเตอร์ไซค์ปากซอยทุกคนมักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “เราทำถูกต้องตามกฎหมาย” (จริงรึ?)
ดังนั้นอยากให้ลองฟังเสียงผู้บริโภคดูบ้างว่าเค้าต้องการอะไร!!??
1. บริการ
บริการดุจญาติมิตร และมาตรฐานเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นคนสวย คนไม่สวย คนหล่อ คนขี้เหร่ ทุกคนต้องการการบริการที่ดีเพื่อความคุ้มค่ากับเงินที่ต้องเสียไป
อีกอย่างคือการรับลูกค้า ลูกค้าไม่เคยปฏิเสธคนที่มาให้บริการว่าต้องการแบบไหนถึงแม้ในใจลึกๆ อยากจะได้วินมอเตอร์ไซค์หรือ TAXI หล่อๆ หุ่นดีๆ เหมือนนายแบบก็ตาม ฮ่าๆ ๆ แต่ลูกค้ากลับโดนคนขับปฏิเสธบ่อยครั้ง แก๊สหมด รถต้องส่ง ลูกค้าตัวใหญ่ กลัวรถพัง บลาๆ ๆ!!!
2. ราคา
ลูกค้า 99% ไม่เคยต่อราคาค่าวินมอเตอร์ไซค์หรือคนขับ TAXI แต่วินมอเตอร์ไซค์หรือคนขับ TAXI บางรายกลับพยายามหาช่องทางจะอัพราคาลูกค้าตลอด
เช่นวินมอเตอร์ไซค์อัพราคาเมื่อเจอลูกค้าขาจร หรือลูกค้าที่มีน้ำหนักเยอะ ส่วน TAXI ก็โกงมิเตอร์, คิดราคาเหมาในราคาที่สูงกว่าปกติ หรือชอบโกงลูกค้าต่างชาติ!!
ใครบอกจับปลา 2 มือไม่ดี
2561 นี่คือยุก 4.0 สมาร์ทโฟนดูทีวีได้แล้วรู้กันแล้วใช่ไหมครับ!!?
สำหรับเรื่องบางเรื่องที่เราไม่สามารถทำอะไรได้ไปมากกว่าคำว่าโวยวาย ให้ลองหันมา “พัฒนาตัวเอง” ตามโลกให้ทัน++
ถ้าตามคู่แข่งไม่ทัน ก็ลองหันมาตามลูกค้าซิ เพราะ “ลูกค้าคือผู้เลือก”
เรารู้ว่าลูกค้าต้องการอะไร ยังไง!!! ถ้าลูกค้าพอใจเรา สุดท้ายลูกค้าก็เลือกเรา โดยที่เราไม่ต้องสร้างกระแส เรียกร้อง ให้เกิดดราม่าใดๆ
“โจทย์ง่าย แค่เปลี่ยนวิธีคิด ชีวิตก็มีคำตอบ”
ครั้งหนึ่งที่ผมเรียกได้แกร็บวิน... จากนั้นมี “วินปากซอย” มาจอดจึ๊กข้างๆ
ผม : “ไม่ไปครับ” ....
วิน : “น้องเรียกแกรปหรือเปล่าครับ”
ผม : “อ้อ... ใช่ครับๆ”
สรุปพี่แกเป็นทั้งวินปากซอยและแกร็บวิน ผมเองรู้สึกว่าพี่วินมอเตอร์ไซค์คนนี้เค้าเป็นตัวอย่างที่น่าสนใจ
เค้ารู้ว่าตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะโลกมันไปไกลแล้ว “เค้าเลยเปลี่ยนวิธีคิด” พี่เค้าเลยมีทั้งลูกค้าที่ผ่านแอปพลิเคชั่นและลูกค้าปากซอย!!
ปล. บทความนี้ไม่ได้เป็นงานจ้างใดๆ เขียนเพราะความประทับใจ ของมนุษย์เงินเดือนที่ใช้บริการ GRAB แล้วประทับใจหลายต่อหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็น GrabBike (Win) หรือ GrabCar
และเพื่อหวังว่าวันหนึ่งจะได้ใช้บริการ Taxi และวินมอเตอร์ไซค์ปากซอยด้วยความเต็มใจและประทับใจ เป็นกำลังใจให้ครับ
ย้อนอ่านเรื่องเล่ามนุษย์เงินเดือน
EP.1 ตอน ARL จากรามสู่พญาไท เส้นทางใกล้แต่ไกลของมนุษย์เงินเดือน
คลิก++
EP.2 ตอน เรื่องเล่ารถไฟไทย Back To Basic
คลิก++
