เรียกได้ว่าศิลปะไม่มีวันหมดกระแสจริง ๆ หลาย ๆ ครั้งที่พี่หมีมักจะเห็นว่าศิลปะมักจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวเราอยู่เสมอ เช่นเดียวกับทางด้านอสังหาริมทรัพย์ ที่บ่อยครั้งที่แต่ละโครงการมักใช้ศิลปะเป็นหนึ่งในคอนเซ็ปต์ที่เชื่อมโยงให้มีความโดดเด่นและน่าสนใจ

 

        อย่างโรงแรมโรสวูด ที่พี่หมีเคยเขียนข่าวเปิดตัวเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังเมื่อไม่นานมานี้ ล่าสุดเค้าได้จัดนิทรรศการ Treasury of Time คลังแห่งเวลา นิทรรศการภาพที่เล่าลำดับเรื่องราวของเวลาในการเกิดขึ้นมีอยู่ และสูญสลายไป ซึ่งแสดงถึงความไม่แน่นอนยืนยาวของมัน ดังนั้นจึงเกิดคำถามที่ว่า ‘หากเวลาเป็นเรื่อง ที่ผ่านมาและผ่านไป เราจะรับรู้ถึงสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร’ ดังนั้นการศึกษาเรื่องราวของมนุษยชาติผ่านทางประวัติศาสตร์จนถึงวิถีชีวิตร่วมสมัยจึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ใช้สัมผัสรับรู้ถึงความมีอยู่ของเวลา เช่นเดียวกับผลงานนิทรรศการในครั้งนี้ที่ศิลปินได้เล่าเรื่องเวลาผ่านทางความทรงจำ มุมมอง และความรู้สึกนึกคิดของตัวศิลปินเอง โดยสื่อสารผ่านรูปวาดของคน สัตว์ สิ่งของ รวมทั้งฉากเหตุการณ์ต่างๆ

 

        Treasury of Time คลังแห่งเวลา นิทรรศการภาพที่เล่าลำดับเรื่องราวของเวลาในการเกิดขึ้นมีอยู่ และสูญสลายไป ซึ่งแสดงถึงความไม่แน่นอนยืนยาวของมัน ดังนั้นจึงเกิดคำถามที่ว่า ‘หากเวลาเป็นเรื่อง ที่ผ่านมาและผ่านไป เราจะรับรู้ถึงสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร’ ดังนั้นการศึกษาเรื่องราวของมนุษยชาติผ่านทางประวัติศาสตร์จนถึงวิถีชีวิตร่วมสมัยจึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ใช้สัมผัสรับรู้ถึงความมีอยู่ของเวลา เช่นเดียวกับผลงานนิทรรศการในครั้งนี้ที่ศิลปินได้เล่าเรื่องเวลาผ่านทางความทรงจำ มุมมอง และความรู้สึกนึกคิดของตัวศิลปินเอง โดยสื่อสารผ่านรูปวาดของคน สัตว์ สิ่งของ รวมทั้งฉากเหตุการณ์ต่างๆ

 

        เวลาเกิดจากลำดับเหตุการณ์ และความทรงจำ ดังนั้นโดยแท้เวลาจึงมิใช่สิ่งที่แน่นอน แต่เคลื่อนเปลี่ยนแปลงตามแต่ละบุคคล บางครั้งเราหลับฝันเพียงครู่เดียว แต่ฝันนั้นมีเรื่องราวมากมาย และเมื่อตื่นถ้าจำความฝันนั้นได้จะทำให้เรารู้สึกว่าเวลาในฝันนั้นยาวนานกว่าที่เป็นจริง ถ้าหากไร้ความทรงจำเราจะจินตนาการถึงเวลาได้หรือไม่ เมื่อวานหรืออดีตจะมีจริงหรือไม่ เรารับรู้ถึงประวัติศาสตร์จากหลักฐานและร่องรอย หากสิ่งที่เคยมีอยู่แต่ไร้ซึ่งร่องรอยเรื่องราวจะเท่ากับว่าสิ่งนั้นไม่เคยมีอยู่หรือ ผมเชื่อเวลาอาจมิได้เดินเป็นเส้นตรงบางครั้งมันบิดเลี้ยวคดโค้งตามตามสภาวะของเรา หน้าประวัติส่วนตัวของเราบางหน้าอาจจะยืดยาว บางครั้งอาจจะเหลือวรรคเดียว หรือบางส่วนอาจจะถูกทับถมทอดทิ้งอยู่ใต้ลิ้นชักแห่งความอับอายและหลงลืม

 

        โดย ศิลปินอย่าง วีรพงษ์ ศรีตระกูลกิจการ โดย นิทรรศการจัดแสดงตั้งแต่วันนี้ – 3 พฤศจิกายน 2562 ณ ห้องแสดงนิทรรศการชั้น 3 โรงแรม โรสวูด กรุงเทพ (BTS เพลินจิต) ถนนเพลินจิต กรุงเทพฯ นั่นเอง

 

        จัดยาว ๆ ไปจนถึงเดือน พฤศจิกายน อย่างนี้ เหมาะกับวันว่าง ๆ สบาย ๆ ที่หากไม่รู้ว่าจะไปไหน ก็ลองเข้าไปชมนิทรรศการของเค้าได้ แถมการเดินทางยังสะดวกสบายอีกด้วย