เมื่อประมาณราว ๆ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา โซเชียลมีเดียอย่างทวิตเตอร์ มีกระแสการพูดถึงและเปรียบเทียบประเทศไทยกับประเทศเกาหลีใต้อย่างกว้างขวาง

        เกาหลีใต้นับเป็นประเทศที่เจริญอย่างมากในปัจจุบันนี้ เพราะนอกจากจะเป็นประเทศแห่งนวัตกรรมอันดับหนึ่งของโลกแล้ว (ข้อมูลจาก Global Innovation Index 2019 - การจัดอันดับประเทศทั่วโลกที่มีการลงทุนและพัฒนานวัตกรรมประจำปี 2019) เกาหลีใต้ยังส่งต่อวัฒนธรรมผ่านอุตสาหกรรมบันเทิงที่แพร่สะพัดไปทั่วทั้งโลกไม่ว่าจะเป็นกระแส K-Pop , K-Drama , K- Beauty ฯลฯ อย่างล่าสุดวงการภาพยนตร์เกาหลีใต้เอง ก็ยังได้ไปผงาดบนเวทีระดับโลกด้วยการคว้ารางวัลออสการ์จากหนังเรื่อง Parasite มาแล้ว

        ต้องยอมรับว่า ขณะนี้คำว่า "เกาหลี" ค่อย ๆ คืบคลาน และกลายเป็นกระแสหลักในหมู่คนไทยเป็นจำนวนมาก ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเท่าไหร่นัก หากจะมีการนำมาเทียบกับประเทศไทยอยู่บ่อย ๆ

        ซึ่งเหตุผลหลัก ๆ ก็คือ ทำไมเกาหลีใต้ถึงเจริญเติบโตอย่างก้าวกระโดด ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว เกาหลีใต้เป็นประเทศที่อยู่ในความขัดแย้งอยู่แท้ ๆ รวมถึงเป็นประเทศที่เพิ่งผ่านสงครามมาไม่นานนัก แล้วทำไมประเทศเค้าไปได้ไกลถึงขนาดนี้ล่ะ?

        คำถามนี้ ก็ยังคงเป็นคำถามที่ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าจะตอบยังไง แต่เอาเป็นว่า ตั้งแต่เจอทวิตเรื่องนี้บ่อย ๆ เข้าก็ทำให้ผมสนใจเรื่องราวของประเทศเกาหลีใต้ขึ้นมาโดยทันที นอกจากจะไปหาอ่านแล้ว ยังพยายามหาหนังมาดูเพิ่มความอรรถรสอีกด้วย

        เช่นเคยครับ เป็นธรรมเนียมดูแล้วเก็บไว้คนเดียวไม่ได้ต้องหยิบมาป้ายยาเพื่อน ๆ กันสักหน่อย ด้วยการชวนดูเกาหลีใต้ผ่านภาพยนตร์ ว่าประเทศเค้าเคยผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะเป็นได้อย่างทุกวันนี้

        1. Ode to My Father (กี่หมื่นวัน ไม่ลืมคำสัญญาพ่อ)

        ภาพยนตร์เรื่องนี้อ้างอิงประวัติศาสตร์เกาหลีใต้หลากหลายเรื่องราวในภาพยนตร์เรื่องเดียว โดยเล่าผ่านตัวละครที่มีชื่อว่า "ดุกซู" ตลอดช่วงชีวิตตั้งแต่วัยเด็กจนถึงวัยชรา หนังเริ่มตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อปี 1950 การอพยพของชาวเกาหลีเหนือจากสถานการณ์สงครามเกาหลี (ช่วงที่ทำให้เกาหลีถูกแบ่งออกเป็นสองประเทศ เหนือ-ใต้) ช่วงที่คนเกาหลีใต้นิยมเดินทางไปทำงานเหมืองประเทศเยอรมันในช่วงปี 60's ช่วงที่เกาหลีใต้ส่งกำลังคนเข้าเสริมทัพในสถานการณ์สงครามเย็นประเทศเวียดนามในช่วงปี 80's จนถึงปัจจุบัน ดุกซู จากเด็กชายชาวเกาหลีเหนือที่อพยพมายังเกาหลีใต้ จนถึงชายชราที่ยังคงยึดมั่นในคำสัญญาของพ่อที่พลัดหลในวันที่อพยพ ว่าจะต้องมาเจอกันที่ร้านขายของของป้าในเมืองปูซาน เกาหลีใต้

        จากเรื่องนี้เราจะเห็นความบอบช้ำของคนเกาหลีผ่านหลาย ๆ เหตุการณ์ หลาย ๆ ยุคสมัย นอกจากจะได้ความรู้เชิงประวัติศาสตร์แล้ว เรื่องนี้ค่อนข้างสนุกไม่น่าเบื่อ ส่วนตัวผมมองว่าคนที่ไม่ใช่คอหนังประวัติศาสตร์หรือหนังสงคราม ก็สามารถดูได้อย่างสบาย ๆ ครับ ที่สำคัญงานภาพอลังการมาก ๆ ซีนคนเกาหลีเหนือขึ้นเรืออพยพท่ามกลางฤดูหนาวที่หิมะตกหนัก ต้องบอกเลยว่าทุ่มทุนสร้างมาก ๆ เลยทีเดียว มีการถ่ายทำทั้งในและนอกประเทศ (ปล.มีถ่ายทำในประเทศไทยของเราด้วยนะ)

        2. May 18 (วันเผด็จการสังหารประชาชน)

        ปัจจุบันเกาหลีใต้จัดเป็นประเทศที่มีการปกครองในรูปแบบประชาธิปไตยที่มีเสถียรภาพมากที่สุดเป็นอันดับที่ 21 ของโลก และเป็นอับดับหนึ่งของเอเชีย แต่หากมองย้อนกลับไปเมื่อ 40 ปีก่อน หรือปี 1980 เกาหลีใต้เคยถูกปกครองด้วยระบอบเผด็จการทหารมาก่อน และยังได้เกิดเหตุการณ์นองเลือดครั้งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลีร่วมสมัย นับจากเหตุการณ์สงครามเกาหลี (คาดว่ามีผู้คนล้มตายในเหตุการณ์นี้ราว ๆ 200 คน และบาดเจ็บอีกหลายพันคน) ภาพยนตร์เรื่อง May 18 บอกเล่าเรื่องราวการลุกฮือของประชาชนในเมืองกวางจู เพื่อคัดค้านระบอบเผด็จการของนายพลชอนดูฮวาน ส่งผลให้เมืองกวางจูถูกประกาศใช้กฎอัยการศึกมีการส่งกำลังทหารไปยังเมืองกว่าแสนนาย โดยในขณะที่เกิดเหตุผู้คนภายนอกไม่ได้ล่วงรู้เรื่องราวที่ประชาชนกวางจูการล้อมปราบโดยทหารเลย

        ถือเป็นภาพยนตร์ที่ค่อนข้างสะเทือนอารมณ์เป็นอย่างมาก เนื่องจากเรื่องนี้ถูกเล่ามาจากเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริง มีผู้คนบาดเจ็บล้มตายจริง เป็นหนังการเมืองที่ดูแล้วหดหู่ แต่ก็สนุก ซึ่งน่าตั้งคำถามอยู่เหมือนกันครับว่า กว่าที่ประเทศเค้าจะถูกจัดอันดับให้เป็นประเทศที่มีประชาธิปไตยที่มีความเสถียรภาพมากที่สุดในเอเชีย ก็ยังเคยผ่านเหตุการณ์นองเลือดที่ยังเป็นบาดแผลในประวัติศาสตร์ร่วมสมัยของเกาหลีใต้มาจวบจนถึงปัจจุบัน

        3. A Taxi Driver (แท็กซี่สายฮาฝ่าสมรภูมิโหด)

        เหตุการณ์เดียวกันกับเรื่อง May 18 ด้านบน โดย A Taxi Driver ถูกนำมาเล่าในอีกมุมมองหนึ่ง เรื่องนี้ถูกนำเสนอผ่านพ่อหม้ายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งทำอาชีพเป็นคนขับแท็กซี่ประจำกรุงโซล ที่วันดีคืนดีก็ได้งานใหญ่ เงินหนักเนื่องจากมีนักข่าวชาวเยอรมันคนหนึ่งเหมาจ้างแท็กซี่เป็นเวลา 1 วัน โดยที่เขาจะต้องนำนักข่าวคนนี้เข้าไปยังเมืองกวางจูที่กำลังเกิดเหตุการณ์ประท้วงอยู่

        ผมบอกไว้ตอนต้นว่าตลอดระยะเวลาที่เกิดเหตุการณ์นองเลือดในกวางจูนั้น ผู้คนภายนอกไม่รู้เลย แม้กระทั่งแท็กซี่กรุงโซลคนนี้ที่เป็นคนเกาหลีแท้ ๆ ก็ไม่รู้เรื่องเช่นกัน แล้วมันก็ไม่รู้เรื่องด้วยว่านักข่าวเยอรมันคนนี้นี่แหละ ที่จะไปทำข่าวให้คนทั่วโลกได้รู้ว่าเกิดอะไรที่กวางจูบ้าง เรื่องนี้ยังได้รับแรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์จริงที่คนขับแท็กซี่ประจำเมืองกวางจูที่สละรถของตัวเองเพื่อเข้าไปขวางการปราบปรามของเจ้าหน้าที่ ที่กำลังล้อมปราบประชาชน ส่วนตัวผมว่าเรื่องนี้ไม่ได้ดราม่าหนัก ดูแล้วหดหู่หรือเครียดเท่าเรื่องบน เพราะผสมความตลกโปกฮาเข้าไปบ้าง โดยรวมแล้วเป็นอีกเรื่องที่ควรค่าแก่การดูจริง ๆ ยิ่งใครเคยอ่านเรื่องราวเหตุการณ์ก่อกำเริบกวางจูมา เชื่อว่าคงอินและได้อรรถรสไม่น้อยเลยครับ

        4. 1987 When The Day Comes

        หลังจากเหตุการณ์ May 18 เมื่อปี 1980 เกาหลีใต้ยังคงอยู่ในการเมืองที่ร้อนระอุ เกิดการประท้วงต่อต้านรัฐบาลอยู่เป็นระยะ และแล้ววันนั้นก็มาถึง 1987 When The Day Comes เป็นภาพยนตร์ที่เล่าจากเหตุการณ์จริงเช่นเดียวกันครับ หลังจากนักศึกษาคนหนึ่งเสียชีวิตในระหว่างการสืบสวนของตำรวจ ต่อมาเจ้าหน้าที่ได้ทำการปกปิดสาเหตุการเสียชีวิตต่อสื่อและสาธารณะชนเนื่องจากขณะนั้นเกาหลีใต้ยังคงถูกปกครองด้วยระบอบเผด็จการของชอนดูฮวาน ส่งผลให้มีการควบคุมสื่อและจำกัดเสรีภาพ แต่ในขณะเดียวกันก็ยังมีสื่อบางสื่อและกลุ่มนักศึกษาที่พยายามสืบหาข้อเท็จจริงถึงสาเหตุการตายในครั้งนี้

        หลังจากเหตุการณ์การเสียชีวิตของนักศึกษาครั้งนี้ส่งผลให้ประชาชนเริ่มออกมาเคลื่อนไหวกันอย่างต่อเนื่อง รวมถึงมีการเปิดเผยเรื่องราวความจริงในอดีตเมื่อ 7 ปีที่ผ่านมา (เหตุการณ์ May 18 ขณะนั้นถูกจดจำในฐานะประชาชนกวางจูก่อเหตุการณ์จราจล) แน่นอนครับ ภาพยนตร์เรื่องนี้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก มีผู้เข้าชมมากกว่า 10 ล้านคน จากประวัติศาสตร์บาดแผลการต่อสู้ของประชาชนที่กว่าวันนั้นจะมาถึง เป็นอีกเรื่องที่ควรค่าแก่การดูยิ่งถ้าใครดู May 18 จบ แนะนำว่าให้ต่อด้วยเรื่องนี้จะยิ่งได้อรรถรสมากขึ้นอีกเยอะครับ

        5. 26 Years (26 ปีแค้นนี้ต้องชำระ)

        ดูเหมือนเหตุการณ์ที่กวางจูจะเป็นเหตุการณ์ที่สร้างบาดแผลลึกของประชาชนเกาหลีใต้ เนื่องจากเหตุการณ์นี้ถูกนำมาเล่าเป็นภาพยนตร์อยู่บ่อยครั้ง อีกเรื่องอย่าง 26 Years ก็เป็นการอ้างอิงเหตุการณ์ในเมืองกวางจูเมื่อปี 1980 เช่นเดียวกันครับ เรื่องนี้ถูกเล่าผ่าน 4 ตัวละครที่สูญเสียจากเหตุการณ์ครั้งนั้นที่กวางจู น้องชายที่เสียพี่สาว ลูกสาวและลูกชายที่สูญเสียพ่อแม่ รวมถึงทหารที่สูญเสียความรู้สึกในเหตุการณ์นี้ 26 ปีผ่านไป ไม่เคยมีคำขอโทษจากผู้ออกคำสั่งในเหตุการณ์ครั้งนั้น คนกระทำยังคงไม่ได้รับบทลงโทษ ถึงเวลาสักทีที่พวกเขาเหล่านี้จะเอาคืน 

        ต้องบอกว่าพาร์ทหลังจากปี 1980 เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงนะ เป็นหนังแนวล้างแค้นตามชื่อไทยนั่นแหละ เป็นการหยิบเอาเรื่องราวในอดีตอันแสนขมขื่นของชาวเกาหลีมาเล่าต่อ ตลอดระยะเวลาที่ชมเรื่องนี้ บอกตามตรงว่าลุ้นมาก ว่าตัวละครจะล้างแค้นสำเร็จมั้ย คนกระทำในครั้งนั้นจะได้รับโทษยังไงบ้าง ซึ่งอันนี้ผมไม่เฉลยนะ ไปดูกันเองดีกว่า อ้อหาดูง่ายมาก ๆ เพราะมีใน Netflix ด้วยนั่นเอง

        6. The President’s Barber (ด้วยเกียรติยศของพ่อ)

        เรื่องนี้ถือว่าแถม เป็นเรื่องล่าสุดที่ผมเพิ่งดูทาง Netflix เรื่องราวของช่างตัดผมซื่อ ๆ คนหนึ่งที่มีบ้านและร้านตัดผมอยู่ในระแวกเดียวกับทำเนียบประธานาธิบดี เค้าเองไม่ได้สนอกสนใจอะไรในเรื่องราวของการเมืองนัก แค่บ้านอยู่ใกล้ทำเนียบก็เป็นเกียรติมากพอแล้ว วันดีคืนดีก็ดันได้ไปเป็นช่างตัดผมประจำตัวของประธานาธิบดี ปาร์ค จุงฮี (ประธานาธิบดีคนก่อนหน้าชอนดูฮวาน) ขึ้นมาซะงั้น

        หนังเรื่องนี้เป็นการนำประวัติศาสตร์มาเล่าอ้างอิง เป็นหนังเมโลกราม่าตลกร้ายแต่ยังแฝงไปด้วยหลายข้อคิดของสถานการณ์ทางการเมือง และผู้มีอำนาจในประเทศขณะนั้น เป็นอีกเรื่องที่หากอยากพักสมองแต่ก็ยังอยากเอาสาระ แนะนำให้เข้า Netflix ค้นหาเรื่องนี้ดูได้เลย

        ทั้งหมดก็เป็นภาพยนตร์ที่อยากจะหยิบยกมาเล่าให้ฟังกัน จริง ๆ เชื่อว่าคงมีอีกหลายเรื่องที่น่าสนใจแหละ ต้องยอมรับจริง ๆ ว่ากว่าที่ประเทศเกาหลีใต้จะแข็งแกร่ง และเจริญอย่างทุกวันนี้ ประเทศเค้าเองก็ผ่านบทเรียน และเรื่องราวอันแสนเจ็บปวดไม่น้อยเลย 

        สุดสัปดาห์แบบนี้ ใครยังไม่รู้จะทำอะไร ก็ลองหาภาพนตร์ทั้ง 5 เรื่องนี้ชมได้ครับ รับรองว่านอกจากจะสนุกแล้ว เรายังได้เห็นเกาหลีใต้ในอีกแง่มุมที่เราอาจจะไม่เคยรู้มาก่อนเลยก็ได้นะ