ช่วงนี้หนังผีไทยเริ่มมีมาให้เห็นหน้าค่าตากันแล้วครับหลังจากห่างหายจากจอเงินกันไปพักใหญ่ ผมเองก็รู้สึกว่า เอ...หรือยุครุ่งเรืองของหนังผีไทยจะกลับมาแล้วจริงๆ นะ

        พูดถึง genre ของหนังบ้านเราที่ถูกยกขึ้นหิ้งเลยก็ต้องหนังผีหรือเปล่า สมัยก่อนหนังผีบ้านเราอยู่ในยุครุ่งเรืองจริง ออกมาปีๆ หนึ่งนี่ก็หลายเรื่อง และก็มีอีกหลายเรื่องที่ถูกยกขึ้นหิ้ง

        ความสยองก็ส่วนหนึ่ง ความสะพรึงในการสร้างคาแรคเตอร์ก็อีกส่วนหนึ่ง แต่ที่ต้องยอมรับเลยก็คือวิธีการเล่าเรื่องของหนังครับ

        หนังผีไทยบ้านเรานอกจากจะมีผีโผล่มาให้คนสยองขนหัวลุกจนเป็นภาพติดตากันแล้ว วิธีการดำเนินเรื่องหรือการใส่ประเด็นปัญหาต่างๆ เข้าไปในตัวหนังก็เป็นที่น่าพูดถึงเหมือนกัน

        กลายเป็นว่าหนังผี ไม่ได้มีดีแค่ตุ้งแช่

        ก่อนหน้านี้ผมเห็นกระแสของหนังผีเริ่มกลับมาอีกครั้งเมื่อหนังผี (กึ่งวิทยาศาสตร์) ของไทยเข้าฉายในแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งชื่อดังอย่าง Netflix ซึ่งก็คือเรื่อง Ghost Lab

        ผมเองก็ตื่นเต้นมาก เพราะรู้สึกว่าตัวพล็อตน่าสนใจ ก็เลยไปดูมา ซึ่งก็ยอมรับว่าพล็อตดีจริงๆ แต่มันก็มีบางจุดที่รู้สึกน่าเสียดาย กระทั่งไม่กี่วันก่อนหน้านี้ที่อีกหนึ่งหนังผีแต่เป็นหนังผีลงโรงอย่าง "ร่างทรง" ปล่อยทีเซอร์ออกมาให้ได้ชมกัน

        โอ้โห ถ้าใครได้ดูคิดว่าก็น่าจะรู้ถึงสัญญาณการกลับมาของยุครุ่งเรืองของหนังผีได้เลยแหละ ผมดูแล้วก็ชอบมากครับ จากนั้นก็เผลอย้อนกลับไปนึกถึงกลิ่นอายความสยองขวัญที่ฝากไว้บนจอของหนังผีบ้านเราขึ้นมาได้ซะงั้น

        ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ (2547)

        กำกับโดย บรรจง ปิสัญธนะกูล และ ภาคภูมิ วงศ์ภูมิ

        หนังผีไทยในตำนานที่ฮอลลีวู้ดถึงกลับต้องนำไปรีเมค ต้นฉบับความสยองและซิกเนเจอร์ผีขี่คอที่แสนติดตา เชื่อว่าถ้าคืนนี้เราเลือกเปิดมาดูอีกครั้ง ความรู้สึกน่ากลัวนั้นก็จะยังอยู่กับเราเหมือนเดิมแม้จะผ่านมาสิบกว่าปีแล้วก็ตาม

        เนื้อเรื่องเต็มไปด้วยความระทึกขวัญผ่านเสียงชัตเตอร์และรูปถ่ายติดวิญญาณที่โผล่มาในทุกช่วงของหนัง เนื้อเรื่องของธรรม์และเจน คู่รักคู่หนึ่งที่เผลอขับรถชนหญิงสาวนิรนาม ทำให้หลังจากนั้นธรรม์ต้องเจอกับเรื่องราวประหลาดในรูปถ่ายของเขาที่มีใบหน้าผู้หญิงติดมาพร้อมกับวิญญาณของเจ้าหล่อน เฮ้อ แค่คิดถึงสตอรี่ก็นึกถึงวันคืนเก่าๆ ที่ต้องนอนคุมโปงแล้วล่ะครับ

        เปนชู้กับผี (2549)

        กำกับโดย วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง

        อีกหนึ่งตำนานความสยองที่คนพูดถึงกันมานาน นวลจัน สาวตั้งครรภ์เดินทางไปตามหาสามีที่หายตัวไปของเธอ และขอเข้าพักในคฤหาสน์ของแม่ม่ายอย่างรัญจวน ซึ่งต่อมานวลจันได้ค้นพบว่าในคฤหาสน์นี้มีเรื่องราวอันน่ากลัวซุกซ่อนอยู่

        สำหรับหนังเรื่องนี้นอกจากความสยองขวัญแล้วยังต้องพูดว่าคาแรคเตอร์โดดเด่นมากครับ การทำให้เรารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลของบรรดาผู้พักอาศัยในคฤหาสน์แห่งนี้ทำให้คนดูลุ้นและตื่นเต้นอยากหาคำตอบไปพร้อมกับตัวเอกจริงๆ ไม่แปลกใจที่ว่าทำไมเปนชู้กับผีถึงถูกจัดให้ขึ้นหิ้งหนังผีดีเด่นล่ะนะ

        ลัดดาแลนด์ (2554)

        กำกับโดย โสภณ ศักดาพิศิษฏ์

        หนังผีไทยอีกเรื่องที่ต้องยอมรับเลยว่า "น่ากลัวมาก" ก็คือลัดดาแลนด์นี่แหละ เรื่องราวพูดถึงครอบครัวหนึ่งในหมู่บ้านลัดดาแลนด์ที่หวังจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น แต่แล้วสมาชิกในครอบครัวกลับต้องเจอเรื่องราวแปลกประหลาดชวนสยองจนความสัมพันธ์ในครอบครัวร้าวฉาน

        เรื่องนี้ที่คนจดจำได้ดีนอกจากความสยองของผีมะขิ่นก็คือประเด็นทางสังคมนี่แหละครับ การต้องแบกรับปัญหาในครอบครัวเพราะไม่อยากให้คนอื่นต้องเจอความลำบากเหมือนตัวเอง การต้องวิ่งเข้าหาแรงกดดันจากสังคม รวมไปถึงความสัมพันธ์ของครอบครัวที่เกิดปัญหาทำให้หนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในหนังผีในใจของหลายๆ คนเลยล่ะ

        บอดี้..ศพ#19 (2550)

        กำกับโดย ปวีณ ภูริจิตปัญญา

        ขออวยยศหน่อยแล้วกัน เพราะส่วนตัวผมชอบเรื่องนี้มากกกก เป็นหนังผีกึ่งสอบสวนกับประโยคติดหู "ชื่อดาราราย ตามหาให้เจอ!" เล่นเอาจำได้ไม่ลืมเลือนจริงๆ ตัวหนังพูดถึง ชล นักศึกษาคณะวิศวะกับพี่สาวนักศึกษาแพทย์ที่อาศัยอยู่ด้วยกัน วันหนึ่งชลรู้สึกว่ามีบางสิ่งแปลกๆ หลังจากที่เขาได้ฝันถึงหญิงสาวที่โดนฆาตรกรรมอย่างโหดร้ายจนเขาต้องไปพบจิตแพทย์ โยงใยไปถึงตู้เก็บศพหมายเลข 19 ที่โรงพยาบาลกับความลับที่ถูกเปิดเผย

        เอาจริงผีในเรื่องไม่น่ากลัวเลยครับเพราะเป็นผีซีจีที่ให้พูดตามตรงก็คือไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่สิ่งที่ทำให้หนังมันดีคือบทกับการใช้หลักจิตวิทยาเข้ามาเสริมนี่แหละ นอกจากประโยคดารารายแล้วก็ต้องเป็นเพลงคิดถึงเธอทุกที (ที่อยู่คนเดียว) ในเวอร์ชันที่ได้เสียงของแพท-สุธาสินีมาสร้างความหลอนเหงาๆ ให้ เล่นเอาคนดูจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วการฟังเพลงนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป 555

        บุปผาราตรี (2546)

        กำกับโดย ยุทธเลิศ สิปปภาค

        ไม่ว่าใครก็ต้องรู้จักชื่อนี้ บุปผา หญิงสาวที่ถูกคนในครอบครัวล่วงละเมิดทางเพศมาตั้งแต่เด็ก พอโตมาก็ถูกชายหนุ่มหลอกให้รักแล้วฟันทิ้งอีก สุดท้ายบุปผาเลยตัดสินใจทำแท้งแต่ดันตกเลือดตายอนาถคาหอพักห้อง 609 ออสการ์อพาร์ทเม้นต์ ที่มาของความสยอง

        สำหรับบุปผาราตรีนั้นนอกจากเรื่องความสยองแล้วแน่นอนว่ามุ่งประเด็นไปที่สังคมชายเป็นใหญ่ การที่เพศหญิงต้องถูกกดขี่ข่มเหง ซึ่งสุดท้ายแล้วก็มีแค่เพียงชีวิตหลังความตายเท่านั้นที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้มีอำนาจขึ้นมาได้เหนือบรรดาผู้ชายทั้งหมด

        นางนาก (2542)

        กำกับโดย นนทรีย์ นิมิบุตร

        ไม่ว่าจะสร้างออกมาอีกกี่เวอร์ชั่น แต่นางนากเวอร์ชั่น 2542 ก็คือ the best อยู่ดีครับ การจับตำนานความน่ากลัวของผีนางนากที่ออกอาละวาดชาวบ้านในย่านพระโขนงคือความเบสิกที่ใครๆ ก็รู้จักกันดี คงไม่ต้องเล่ามากว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงเนอะ

        หนังสื่อความหมายตั้งแต่ต้นจนจบถึงการต้องทำหน้าที่แม่และเมียในแบบฉบับของหญิงไทยในอุดมคติ อยู่อย่างจงรัก ตายอย่างภักดีต่อสามีผู้เป็นที่รัก ต่อให้ตายไปก็ยังต้องทำหน้าที่เหล่านี้อยู่ สุดท้ายก็กลายเป็นโศกนาฏกรรมความรักที่คนไม่ลืมเลือน

        เด็กหอ (2549)

        กำกับโดย ทรงยศ สุขมากอนันต์

        เด็กหอคือหนังผีที่เลือกหยิบเอาบรรยากาศชีวิตในโรงเรียนประจำมาสร้างเป็นหนังของความสยอง สมัยนั้นยังไม่มีใครทำเลยมั้งกับไอ้เรื่องความน่ากลัวในโรงเรียนเนี่ย 

        ตัวหนังเล่าผ่านเด็กชายที่คิดว่าตัวเองไร้ตัวตน ครอบครัวก็จับส่งมาอยู่โรงเรียนประจำ แต่เขาก็ได้พบกับมิตรภาพระหว่างเพื่อนกับวิเชียร พร้อมกันนั้นก็มีความลึกลับจากครูปราณีเข้ามาทำให้คนสงสัย หนังเรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงการที่ผู้ใหญ่เลือกซุกปัญหาไว้ใต้พรม ความห่างเหินของครูและนักเรียนในระบบการศึกษาไทยได้เป็นอย่างดีครับ

        ร่างทรง (2564)

        กำกับโดย บรรจง ปิสัญธนะกูล

        โปรเจ็คต์ยักษ์ใหญ่ของหนังผีไทย การกลับมาทำหนังสยองขวัญในรอบ 14 ปีของโต้ง บรรจง พร้อมกับได้ผู้กำกับจาก The Wailing มานั่งแท่นโปรดิวเซอรให้ด้วย ทีเซอร์แรกปล่อยออกมาก็เรียกเสียงฮือฮาให้คนได้เพียบเลยครับ เพราะหยิบเอาคติความเชื่อทั้งหลายของไทยเข้ามาไว้ในซีนเดียวพร้อมการถ่ายแบบฟุตเทจในช่วงสุดท้ายที่เรียกได้ว่า "น้อยแต่มาก" ที่แท้

        ร่างทรงเป็นหนังที่จะพาผู้ชมไปติดตามเรื่องราวการสืบทอดทายาทร่างทรงของครอบครัวหนึ่งในภาคอีสานของไทย ที่เห็นว่าคุณโต้งและทีมเขียนบทเค้าเดินทางไปพบร่างทรงตัวจริงมากกว่า 30 คนทั่วประเทศ ใช้เวลาไปเกือบ 1 ปีเต็มก่อนที่จะพัฒนามาเป็นบทภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดความลึกลับของร่างทรงให้ออกมาครบถ้วนสมบูรณ์

        ชื่อโต้งซะอย่างไม่น่าทำให้ผิดหวัง แต่คราวนี้ร่วมมือกับผู้กำกับดังจากเกาหลี (ที่หนังของเค้าแต่ละเรื่องสนุกมากจริงๆ ครับ คอนเฟิร์ม) น่าสนใจว่า "ร่างทรง" อาจเดินทางไปได้ไกลในระดับสากลเกินหน้าชัตเตอร์ก็ได้ ใครจะไปรู้