ในฐานะศิษย์เก่า IE เกษตร ว้าวกับตึกของเมเจอร์ตัวเองมาก ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงดีขึ้นไปตามกาลเวลา แต่พอไม่ได้ไปนาน … มาเห็นอีกทีก็ … ว้าว 

        ถึงแม้จะกลับไปกิน ‘ไก่ทอด นาย ร.’ ที่ ‘บาร์ใหม่’ บ่อยๆ แต่ไม่ได้ย่างกรายมา ‘วิดวะ’ เลย

        คิดถึง ‘น้ำแดงแมงลัก’ 

        คิดถึง ‘ขนมจีบ 5 ลูก 20 บาท’ ที่คนซื้อจะได้กินแค่ 1 ลูก (อีก 4 ลูก เพื่อนแย่งหมด)

        คิดถึง การเอาไม้เขี่ย ‘ลูกบอล’ ตกน้ำหน้า คณะเสดสาด

        คิดถึงแบบนี้แปลว่า ….. แก่แล้วววว

        ปล. อยากกลับไปรีวิวตึกตัวเองจังเลย